นอกจากนี้ พรรคคอมมิวนิสต์จีนยังอยู่ในช่วงสำคัญในแง่ของการปรับผู้นำ ในเดือนหน้า จะจัด Sixth Plenum ซึ่งเป็นการประชุมสำคัญที่สมาชิกรุ่นใหญ่ของพรรคจะหารือและสร้างฉันทามติในการจัดทำรายชื่อโดยพฤตินัยสำหรับผู้นำพรรครุ่นต่อไป (จะติดตั้งในปลายปี 2565) ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญนี้ ขณะที่ Xi เผชิญกับความขัดแย้งภายในที่มีนัยสำคัญการแสดงพลังของกล้ามเนื้อดูเหมือนจะเป็นเครื่องมือตามธรรมชาติในการสร้างความรู้สึกที่สนับสนุนผู้ดำรงตำแหน่งและการชุมนุมรอบธง
สีจะยังคงเป็นผู้นำสูงสุดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม แต่การแสดง
ความรู้สึกชาตินิยมดังกล่าวเพิ่มโอกาสที่ผู้อุปถัมภ์ที่เขาต้องการจะได้อยู่ในรายชื่อผู้เข้าชิงตำแหน่งสำคัญอื่นๆ ที่รองลงมาจากเขา
พรรคก๊กมินตั๋ง (KMT) ซึ่งเป็นพรรคฝ่ายค้านหลักของไต้หวันเพิ่งเลือกผู้นำคนใหม่หลังจากการหาเสียงของพรรคที่เน้นนโยบายของไต้หวันต่อจีนเป็นหลัก
เอริก ชู ประธานคนใหม่ซึ่งดำรงตำแหน่งนโยบายต่างประเทศที่เป็นมิตรกับอเมริกัน ได้รับชัยชนะอย่างสมถะด้วยคะแนนเสียง 45% ในการแข่งขันสี่ทางที่สูสี ตั้งแต่นั้นมา ชูได้สัญญาว่าจะเป็นผู้รวมเป็นหนึ่งซึ่งจะฟังเสียงอื่นๆ ในพรรคของเขา และให้คำมั่นที่จะรื้อฟื้นการเจรจากับจีนอีกครั้ง
ด้วยเหตุนี้ ปักกิ่งจึงมีเหตุผลที่ดีที่จะบังคับใช้แรงกดดันทางทหารในขณะนี้ ด้วยความหวังที่จะผลักดันนโยบายใหม่ของ KMT ไปในทิศทางที่ปักกิ่งต้องการ
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในขณะที่ปักกิ่งส่งเครื่องบินไอพ่นทางทหารทั้งหมด 149 ลำไปยังพื้นที่ใกล้เคียงของไต้หวันตั้งแต่วันที่ 1-4 ตุลาคม มีรายงานว่าได้ส่งเพียงหนึ่งลำในวันที่ 5 ตุลาคมซึ่งเป็นวันที่ผู้นำคนใหม่ของ KMT เข้ารับตำแหน่ง
ผู้คนคุ้นเคยกับการยั่วยุทางทหารของจีนที่มีความรุนแรงต่ำประเภทนี้ ในความเป็นจริง พวกเขาอาศัยอยู่ในการเผชิญหน้าของกองทัพจีนและแรงกดดันทางการฑูตเกือบตลอดเวลามานานกว่าหนึ่งในสี่ของศตวรรษ ก่อนการเลือกตั้งประธานาธิบดีโดยตรงครั้งแรกของไต้หวันในปี 2539 กองทัพปลดแอกประชาชนจีนได้ทำการทดสอบขีปนาวุธครั้งใหญ่
ในน่านน้ำใกล้กับไต้หวัน ซึ่งบ่งชี้ว่าอาจมีการรุกรานเกิดขึ้น
ตั้งแต่นั้นมา จีนได้แสดงการซ้อมรบทางทหารบ่อยครั้งรอบๆ ไต้หวัน รวมถึงการบินเครื่องบินเจ็ตทหารเข้าไปในบริเวณใกล้เคียงของเกาะ สิ่งเหล่านี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเน้นย้ำความเสี่ยงของสงครามที่อาจเกิดขึ้นและเตือนไต้หวันไม่ให้ข้าม “เส้นสีแดง” ของปักกิ่ง
ตัวอย่างเช่น โทรทัศน์ของรัฐจีนเคยเผยแพร่วิดีโอการฝึกซ้อม Zhurihe ในปี 2558ซึ่งมีภาพของทหารจีนโจมตีอาคารที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับสำนักงานประธานาธิบดีของไต้หวัน
กลยุทธ์โรงละครจีนที่มีมาอย่างยาวนานนี้เป็นดาบสองคม มันส่งเสริมลัทธิปฏิบัตินิยมในการแสวงหาอัตลักษณ์ที่แข็งแกร่งของไต้หวันในเวทีโลก แต่ก็ทำให้ชาวไต้หวันจำนวนมากแปลกแยกจากปักกิ่ง
ตัวอย่างเช่น การสำรวจความคิดเห็นแสดงให้เห็นว่า ชาวไต้หวัน ไม่ถึง 10%นิยมการรวมเป็นหนึ่งกับจีน และมีเพียง2.7% เท่านั้น ที่ระบุว่าตนเองเป็น “ชาวจีน” เป็นหลักในอัตลักษณ์ประจำชาติ
คำอธิบายประการหนึ่งคือ ปักกิ่งให้ความสำคัญกับการขัดขวางการเคลื่อนไหวต่อไปของไต้หวันเพื่อเรียกร้องเอกราชมากกว่าการส่งเสริมการรวมเป็นหนึ่ง ดังนั้น จีนจึงเต็มใจที่จะแลกสิ่งหลังกับสิ่งแรก กล่าวอีกนัยหนึ่ง ปักกิ่งอาจไม่กระตือรือล้นในการดำเนินการรวมเป็นหนึ่งในระยะอันใกล้
แทนที่จะจับตาดูเกมระยะยาว ปักกิ่งกลับยอมเสี่ยงที่จะสูญเสียหัวใจและความคิดในไต้หวันในระยะสั้นถึงระยะกลาง ความหวังคือในที่สุดจะสามารถฟื้นความคิดริเริ่มได้ในที่สุด ด้วยเหตุผลนี้ ความสามารถในการสกัดกั้นการเคลื่อนไหวไปสู่เอกราชอาจเพียงพอที่จะซื้อเวลาที่จำเป็นมากของจีน
ประเด็นสำคัญ: ออสเตรเลียคงจะฉลาดที่จะไม่ ‘กลองสงคราม’ เหนือไต้หวันด้วยเดิมพันมากมาย
แล้วแผนการขั้นสูงสุดของปักกิ่งคืออะไร?
นายพลเฉียวเหลียงผู้ใจร้อนกล่าวว่าแผนดังกล่าวคือ “ความอดทนเชิงกลยุทธ์”
ซึ่งหมายถึงการรอจนกว่าความสมดุลทางทหารข้ามช่องแคบจะเอียงไปทางฝ่ายจีนมากขึ้น โดยใช้ตัวเลือกทางทหารก็ต่อเมื่อสามารถครอบงำไต้หวันได้อย่างทั่วถึง และไม่จูงใจหรือแม้แต่ปฏิเสธการแทรกแซงทางทหารของอเมริกา
และในทางการเมือง ปักกิ่งมีเป้าหมายที่จะใช้แรงโน้มถ่วงของเศรษฐกิจเพื่อดึงดูดผู้นำทางความคิดที่เป็นเยาวชนของไต้หวันและค่อยๆ สร้างการสนับสนุนของชาวไต้หวันเพื่อการรวมเป็นหนึ่งในที่สุด ด้วยวิธีการนี้ แรงจูงใจทางเศรษฐกิจจะเข้ามาแทนที่พลังงานที่อ่อนนุ่ม ซึ่งปักกิ่งยังขาดอยู่ในขณะนี้
